TV: Titelsong Medea eindelijk te koop

De Avro zond beging 2005 de tv-serie Medea uit. In deze serie, gemaakt door Theo van Gogh, speelt Thijs Römer de louche Jason die overstapt van de vastgoed naar de politiek. Zijn vrouw Medea, gespeeld door Katja Schuurman, is de grote intrigant die hem helpt het te gaan maken in de poltiek.

Niet alleen de serie zelf was bijzonder, de muziek was dat ook. Toen ik daarover een logje schreef, stroomden vele reacties binnen. Het was me namelijk gelukt de muziek in handen te krijgen. Componist Rainer Hensel was zo vriendelijk me een kopietje toe te sturen. Velen vroegen mij of ik die muziek door wilde sturen, maar het lukte me niet daarvoor toestemming van Hensel te krijgen.

Maar er was nog iets. De titelsong van Medea was niet van Hensel, maar van Spinvis. Ook daar vroegen veel mensen naar. Maar die muziek had ik niet eens. En nu is dat nummer, simpel Medea geheten, eindelijk op CD verkrijgbaar. Deze week is een "nieuwe" Spinvis uitgekomen. Op Goochelaars en geesten heeft alle b-kantjes en muziek voor allerlei projecten (zoals tv-series) verzameld. Zo sluit hij een periode af om later met compleet nieuw werk te komen.

Op de CD staat bijvoorbeeld ook Het laatste wonder, een prachtig nummer dat voor de serie Najib en Julia is gebruikt. Verder het hartverscheurende Wat zei Alice ook alweer?, uit een radiomusical en eerder verschenen op Nieuwegein aan zee. Maar dus ook Medea. Eindelijk, voor al die mensen die nu al twee jaar zoeken naar dat ene nummer.

(Goochelaars en geesten is momenteel te horen op de Luisterpaal.)

TV: Talpa maakt iets goeds

Zondagavond. Het is even zoeken, maar dan ben ik bij kanaal 17 aanbeland: Talpa. Warmgemaakt door het gesprekje met Tygo Gernandt in De wereld draait door wilde ik gisteravond graag aflevering een zien van Van Speijk. Het is een politieserie in de traditie van Hill Street Blues. Dus geen moord die opgelost moet worden, maar dagelijkse verwikkelingen rondom een aantal politieagenten.

En ik moet zeggen: aflevering een was geslaagd. Natuurlijk is Van Speijk geen Oud geld of vergelijkbaar Nederlands drama, maar dat pretendeert het ook niet te zijn. Maar het is wel veel onderhoudender en beter gemaakt dan Baantjer en allerlei minder succesvolle politie/detective-series van de laatste jaren. Van Speijk is snel, wisselt van karakter naar karakter zonder dat je de draad kwijt raakt. Op die manier lopen er een paar verhaallijnen door elkaar heen, waarvan de meeste eindigen in een aflevering. Maar er ligt genoeg om in volgende afleveringen op door te gaan.

De meeste karakters zijn geloofwaardig en ook interessant genoeg om naar te kijken. Te zien zijn onder meer Tygo Gernandt, Peter Faber, Rik Launspach en (verrassend) Quintis Ristie. Aflevering een begon al sterk met een mooie bijrol voor Frits Lambrechts, die een verontuste oude man speelde die moeilijk doet omdat de Marokkaanse bovenburen een piano in huis willen hebben. Een burenruzie groeit dan uit tot grotere etnische spanningen in de wijk de Baarsjes. De problemen en conflicten zijn wel wat dik aangezet (het loopt wel heel erg uit de hand), maar dat is voor zo’n politieserie niet zo erg. Het is uiteindelijk geen geraffineerd sociaal drama. Ik ben allang blij dat Talpa bereid is geweest flink geld te steken in een onderhoudende, goedgespeelde tv-serie. Waar John de Mols miljoenen al niet goed voor kunnen zijn.

TV: Zomergasten kabbelt naar het einde

Spannend was het allemaal niet en ook inhoudelijk ben ik niet veel wijzer geworden. Katja Schuurman was zondagavond de laatste zomergast. Dat deze beauty ook brains heeft, hoefde op deze avond niet bewezen te worden. Gelukkig heeft ze Zomergasten ook niet aangegrepen om nep-intellectualistisch te gaan doen. Wat dat betreft een relaxte uitzending zonder gekromde tenen. Aardig ook eens een leeftijdgenoot als gast te zien (ze is eerlijk gezegd wel iets jonger dan ik) waardoor veel fragmenten uit mijn tijd zijn en minder uit de oude doos (Magnolia, Hotel Rwanda, de Sterrenshow, Sesamstraat).

Er zaten best interessante fragmenten bij. Onder meer de documentaire van Heddy Honigman (Crazy) maakte indruk. Ik had ervan gehoord maar het nog nooit gezien. In de docu praat Honigman met jongens die als militair zijn uitgezonden geweest. Het fragment toonde een gezellige Brabander die in Bosnië had gezeten. Honigman laat hem de muziek horen die hij destijds in Bosnië ook vaak hoorde. Aan zijn gezicht kun je dan zien dat de herinneringen weer terugkomen.

Vooral het laten horen van Knockin’on heaven’s door van Guns’n’Roses was indrukwekkend. De jongen vertelde namelijk dat hij met een konvooi tientallen keren over een weg moest rijden die ze bomb alley hadden gedoopt, omdat er altijd beschietingen waren. Met veel te lichte voertuigen crossten de Hollanders dan over de weg, daarbij mortieraanvallen riskerend. Om de angst weg te drukken, draaide deze jongen dan keihard Guns’n’Roses in de vrachtwagen. De muziek brengt zoveel jaar later opnieuw de angstige momenten boven. Hij vertelt er niet heel veel over, maar je ziet het verhaal aan zijn ogen.

Verder een geestig stukje Ali G., lachen met Hans Teeuwen en een wonderlijk interview van Theo van Gogh met zichzelf. Aan de fragmenten lag het niet zozeer, maar Katja en Connie Palmen hadden er niet zo gek veel aan toe te voegen. Psychologe Palmen concludeerde dat Katja van provocateurs houdt en dat was het wel zo’n beetje. Wel aardig natuurlijk dat een jaar na de vertoning van Submission iemand uit de incrowd van Van Gogh aanwezig was. Katja vertelde dat Van Gogh die film niet zozeer gemaakt heeft met Ayaan Hirsi Ali, maar meer gedraaid voor haar. Daarmee wilde ze duiden op de afstand die Van Gogh tot die film zou hebben. In eigen filmwerk is hij ook veel genuanceerder. Provocaties bewaarde hij altijd voor zijn columns en interviews.

Het kabbelde gezellig door en het was weer het ideale TV-programma om eens wat blousen bij te strijken. Toen plots de verbinding eruit vloog en we twintig minuten naar een testbeeld keken. Op zulke momenten heeft de VPRO blijkbaar niet een fatsoenlijk muziekje klaar, want ze herstartten voortdurend hetzelfde instrumentale wijsje dat maar anderhalve minuut duurde. Na een minuut of twintig kreeg ik er genoeg van en ging de TV op zwart. De telefonische verbinding waarmee Palmen later afscheid nam van de kijkers heb ik dus gemist. Al met al een lullige afsluiting van de serie.

TV: Lullig einde van Zomergasten

TV: Barman vs. Palmen

Ik vermaakte me prima met Cees Nooteboom vorige week. Maar gisteravond zag ik toch inderdaad een veel betere aflevering van Zomergasten. Tom Barman, de zanger van dEUS, zat niet zo zelfvoldaan de minuten vol te praten. Daardoor werd Connie Palmen veel meer uitgedaagd en uitgelokt om interviewer te spelen. En het werkte best aardig.

Ik heb helaas veel gemist, omdat ik een beetje aan het rommelen was en soms alleeen flarden opving. Dat kwam overigens niet door het programma, maar ik had gewoon nog wat klusjes te doen. Hilarisch fragment was uit een documentaire over Marvin Gaye. Die verhuist naar Oostende om af te kicken van drugs en vrouwen. In het boerse dorp kent niemand hem en dat levert leuke taferelen in de plaatselijke kroeg op.

Opmerkelijk dat opnieuw een Don Quichotte-verfilming werd getoond. Nu een documentaire (Lost in La Mancha) over de mislukking van de verfilming. Heel langzamerhand stort het bouwwerk van de film in. De hoofdrolspeler is ziek, luidruchtige F16’s maken het filmen onmogelijk, het weer zit tegen, alles gaat mis. En als iedereen voorvoelt dat de film er nooit gaat komen, bezoeken de investeerders de set voor een dagje. De regisseur gaat nog met de groep op de foto, terwijl iedereen al weer dat dit nooit wat zal worden.

Hier is een overzicht van de getoonde fragmenten. En hier het forum waarop gediscussieerd wordt over de afleveringen.

TV: Laat Zomergasten maar kabbelen

Het jaarlijkse Zomergasten-feest is duidelijk weer losgebroken. Op het forum van het TV-programma wordt Connie Palmen al afgezeken sinds de aflevering van vorige week een paar minuten was begonnen. En sindsdien is het niet meer gestopt. In de kranten werd ook meegedaan op dit jaarlijkse schietspel. NRC Handelsblad was net begonnen met roulerende gastrecensenten die het dagelijkse TV-rubriekje mogen volschrijven. Afgelopen week was Maarten ’t Hart de televisiewatcher van het NRC:

“Menigmaal was haar trage, binnensmondse gemompel niet eens te verstaan. De enige vraag die zij bij elk volgend fragment weer stelde was: ,,Zullen we meteen gaan kijken of wil je er eerst iets over zeggen?” En dan wou Cees altijd eerst een tijdje genoeglijk keuvelen. In kritiekloze adoratie keek Palmen op naar de keukenmeester; alleen toen deze zijn voorkeur beleed voor weerpriesteressen borrelde bij Connie een vleugje afkeer omhoog”

“Om kwart voor elf heeft de vredig mummelende Nooteboom mij zowaar in slaap gepraat, ik werd pas weer wakker tijdens Casanova, dus de laatste drie kwartier heb ik gemist. Wellicht was het juist toen reuze sprankelend en levendig en flitsend. Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als Palmen tegenover iemand zit die net zo bedachtzaam en behoedzaam mompelt als zijzelf. Dan krijg je drie kostelijke uren!”

De Volkskrant had dit jaar een primeur: die schreef een verhaal over alle verhalen. De krant maakte er een meta-verhaal van en ging uitgebreid in op het fenomeen “schieten-op-de-Zomergasten-presentator”. En dat over een hlave pagina.

Blijkens de poll (met een zeer bescheiden aantal reacties) vonden de lezers van dit log de avond met Nooteboom nog wel te pruimen (ruim de helft vond of de man interessant, of de getoonde fragmenten). En ach, er is natuurlijk van alles en nog wat aan te merken op Zomergasten, op Palmen en op Nooteboom. Maar persoonlijk heb ik niet zo’n last van opborrelende kritiek. Ik erger me het hele jaar door al aan Fons de Poel, Mart Smeets, Frits Barend, Henk van Dorp en alle onnozele reportages, vraaggesprekken en non-nieuwsitems die voorbij komen op de TV-rubrieken. Dan vind ik een aangenaam kabbelend Zomergasten waar in ieder geval twee intelligente, niet-opgefokte mensen aan tafel zitten al een verademing.

Morgenavond: Tom Barman, de man achter de Beglgische band dEUS.

TV: Verteller Nooteboom

Het was alles behalve een sprankelend begin van Zomergasten. Gisteravond ontving presentator Connie Palmen de schrijver Cees Nooteboom. En, zoals gezegd, het spetterde niet, maar het leverde desondanks een interessante TV-avond op. Nooteboom liet nauwelijks een kijkje in zijn privé-leven toe, maar dat vind ik in zijn geval toch niet zo interessant. Bij dergelijke gasten wil ik me vooral laven aan hun kennis en ervaring en die mogelijkheid kreeg ik ruimschoots.

Palmen moest wat op gang komen en was het eerste uur wel heel erg dienstbaar aan haar gast. Langzamerhand kwam ze er beter in en eiste ze nadrukkelijker een rol op. Al liet Nooteboom haar weinig ruimte. Elke keer als ze zelf een filmpje wilde inleiden, nam Nooteboom het over. Voor de kijker overigens veelal een plezier, want het waren zíjn fragmenten waar híj een verhaal bij had.

De fragmenten werden grotendeels chronologisch getoond, te beginnen met het bombardement van Rotterdam, dat op de jonge Cees een grote indruk heeft gemaakt. Interessant was het gesprek met de Duitse filossof Rüdiger Safranski. Al maakte de anekdote vooraf net iets meer indruk. Nooteboom vertelde dat hij eens een lezing had gegeven in een Duitse boekhandel. Na afloop mocht hij als dank een boek meenemen en hij trok de Schopenhauer-biografie van Safranski uit de kast. De boekhandelaar moest lachen en vertelde dat de auteur aanwezig was in de winkel. Nooteboom en Safranski worden aan elkaar voorgesteld en de filosoof blijkt een grote fan te zijn van het debuut Philip en de anderen van Nooteboom.

Ontroerend was de inleiding bij een vraaggesprek van W.L. Brugsma met prins Claus. Nooteboom vertelde over de journalist Brugsma en het werd duidelijk dat hij zeer goed bevriend was met hem. Hij zong zelfs een kort liedje dat hij destijds op Brugsma’s begrafenis had gezongen. Overigens was de wat ouwbollige setting van het interview met Claus weldadig. Weinig opsmuk en vragen die er toe deden. De veel jongere Claus was zeer sympathiek in dit gesprek en hij vertelde openharig over zijn verwerking van de ladingen aan kritiek die hij in Nederland de eerste jaren had moeten doorstaan.

Voor het eerst zag ik de beroemde kus van Gorbatsjov en Honecker. Die kende ik alleen van foto’s. De DDR staat op dat moment op instorten en de kus van twee kameraden krijgt daardoor veel lading. Nooteboom schijnt destijds gesuggereerd te hebben dat ook Gorbatsjovs dagen zijn geteld. Daar werd veel te kort op ingegaan, vond ik. Nooteboom vertelde dat hij helemaal geen ziener is, maar dat hij destijds voorvoelde dat niet alleen Honecker aan het eind van zijn politieke carrière stond. Waarom dacht hij dat?

UPDAT: Ik vergeet in de gauwigheid helemaal dat geweldige fragment van een onvoltooide film van Orson Welles over Don Quichotte. Welles maakt er nogal een surrealistische film van, want in de film zie je Sancho Panza televisie kijken (het boek stamt uit de 15e eeuw) en op TV ziet hij Orson Welles zelf! De Don Quichotte van Welles is een oude, slungelige sul die erg lijkt op de prachtige tekeningen van Gustav Dauré die hij bij het boek heeft gemaakt.

TV: Katja winnaar

Nog langer wachten heeft geen zin: Katja blijft de winnaar van de poll. De afgelopen weken vroeg ik welke zomergast je echt niet wilde missen. En zie hier het resultaat Lange tijd gingen Katja Schuurman en dEUS-zanger gelijk op. Maar sinds mijn U2-concertverslagen vele extra lezers trokken, liep Katja steeds verder uit. Blijkbaar houden U2-fans niet van dEUS (of ze kennen het niet eens).

Als mijn poll representatief is (wat ie zeer waarschijnlijk niet is) belooft dat weinig goeds voor morgenavond. Dan begint namelijk de eerste aflevering van Zomergasten. Met Cees Nooteboom. Slechts 11,5% van de bezoekers hier wil die aflevering per se zien. Maar er is gelukkig een belangrijk verschil tussen de poll en de TV. In de poll kon je maar één optie kiezen, en van Zomergasten kun je alle afleveringen zien.

Ik heb overigens geen idee wat ik precies moet verwachten. Ik heb wel wat interviews met presentator Connie Palmen gelezen, maar daar werd ik niet heel veel wijzer van. Een interessant terugkerend element is dat zij onderscheid maakt tussen het echte verhaal achter een mens en het verhaal dat iemand van zichzelf probeert te verkopen. Misschien dat Palmen erin slaagt om achter de verhalen van de gasten te kruipen en daar het échte verhaal achter weg te halen. Verder is het allemaal nog een grote black box en de redactie van Zomergasten kiezen daar volgens mij bewust voor. Op hun site is in ieder geval nog niet te lezen wat we morgenavond te zien krijgen.

TV: Nieuwe presentator Wie is…de mol?

Waarom word ik nou niet enthousiast van dit bericht? De Avro maakte vandaag bekend dat Wie is…de mol? in 2006 gepresenteerd wordt door Karel van de Graaf. Al enkele jaren wordt dit succesvolle programma gepresenteerd door Angela Groothuizen. Die deed dat gewoon goed. Zij paste ook heel goed bij dit spannende spel dat altijd in bijzondere oorden wordt gespeeld. Het spel is avontuurlijk en bedoeld voor reislustige types. Een 1-op-1-match met Groothuizen. Maar ja, die is dit jaar door de Avro aan de dijk gezet.

En Van de Graaf? Laten we het er voorlopig op houden dat ik er niet op zou zijn gekomen om hem dit te laten presenteren. Aan de andere kant ben ik blij dat het niet een of ander modellerige tv-muts is geworden. Want Wie is…de mol? is dan wel een spel, maar niet bedoeld voor kleuters.

Van de Graaf is in ieder geval blij: “Ik ben blij en verguld dat ik naast actualiteiten nu ook iets anders kan doen. Ik vind Wie is…de Mol? een geweldig programma waar ik met veel plezier naar kijk. Daarnaast verheug ik me zeer op het woeste en grote land waar we naar toe gaan, bovendien ben ik er nog nooit geweest.”

TV: Cees, Tom, Robbert, Maria, Wim, Katja,

De zomergasten van deze zomer zijn bekend. Zowel op de site van de VPRO als in het magazine van de Volkskrant (waarin ze zijn gefotografeerd als zwembadgasten) worden ze gepresenteerd. Het is een aardig mengseltje geworden van nogal uiteenlopende figuren.

24 juli: Cees Nooteboom, schrijver van Rituelen, Allerzielen en heel veel reisboeken

31 juli: Tom Barman, zanger van de Belgische band dEUS

7 augustus: Robbert Dijkgraaf, hoogleraar mathematische fysica

14 augustus: Maria Goos, scenarioschrijver van onder meer Oud geld, Cloaca en Familie

21 augustus: Wim Anker, helft van bekend advocatentweeling; onder meer advocaat van Ferdi E.

28 augustus: Katja Schuurman, van soapbabe tot Van Gogh-actrice

Al met al geen onaardig lijstje, lijkt me. Maar ja, het succes hangt in zeer hoge mate af van de interiewer. En dat is dit jaar debutant Connie Palmen. Dat kan heel aardig worden, als ze haar neiging om alles direct naar asbtract filosofisch niveau te tillen een beetje inhoudt (haar eigen optreden als zomergast jaren geleden was overigens zeer geslaagd). Want Zomergasten moet ook af en toe luchtig kunnen zijn. Als er alleen maar semi-filosofisch wordt gepraat, dan krijgt zo’n programma iets parmantigs. Ben benieuwd hoe ze het er van afbrengt.