Muziek: Los zand met pareltjes ertussen

17 mei

The Flaming Lips - At war with the mysticsArtiest The Flaming Lips
Plaat At war with the mystics
Jaar 2006
Klinkt als Pink Floyd, Paul McCartney, Prince, Super Furry Animals
Beste nummer Mr. Ambulance driver
En? 7,5

Er zijn van die platen die je op je in moet laten werken. Waarover je niet een-twee-drie een oordeel klaar hebt. At war with the mystics is er naar mijn mening zoeen. Zeker omdat dit mijn kennismaking is met deze band die sinds 1983 nu al twaalf platen heeft gemaakt en een nogal eigenzinnig geluid heeft. Over zo’n twaalfde plaat van zo’n vreemd gezelschap had ik niet meteen mijn oordeel klaar.

Dat er prachtige liedjes op dit album staan, hoorde ik al direct. De openers The yeah yeah yeah song en het Prince-achtige Free radicals glijden er gemakkelijk in. Een hoop gekkigheid verpakt in aanstekelijke rock, dat pakte mij meteen. Ook voor Mr. Ambulance driver was ik direct verkocht. Dat is een veel lomer nummer waar toch ook een gedreven ritme in zit. En afsluiter Goin’on, een popsong in klassieke McCartney-stijl, was al snel een van mijn favorieten op deze plaat.

Maar wat moet je aan met zoveel geweld, gekkigheid, psychedelica en al die verschillende stijlen en invloeden?

Uiteindelijk moet ik zeggen dat met name die eigenzinnigheid me wel aanspreekt. The Flaming Lips zetten – ondanks hun herleidbare invloeden van anderen – een volstrekt eigen en eigengereid geluid neer. Ze durven het aan zich psychedelica (zoals in The W.A.N.D.) eigen te maken en daar hun eigen ding mee te doen. Ze hebben een prachtige Pink Floyd-song neergezet met Pompeii am Götterdämmerung, een nummer dat echt een poosje nodig heeft om in zijn volle schoonheid door te dringen.

Ondanks al die schoonheid resteert één maar. De consistentie en de samenbindende factor ontbreekt. The Flaming Lips hebben een serie geweldige liedjes gemaakt op deze plaat. Maar zonder de onderlinge samenhang is het betere nummer niet in staat het mindere mee op te trekken. Zo resteert een album waar je al snel doorheen zapt van favoriet naar favoriet. Want sommige nummers redden het niet op eigen kracht. Die sneeuwen onder in het excentrieke geluid van het concurrerende nummer ervoor of erna.

Aan het eind het liedje heb je met At war with the mystics wel degelijk een plaat in handen waarop prachtige pareltjes staan. De ene parel glinstert vanwege de mooie melodieën, de andere vanwege de maffe geluidjes, de volgende vanwege de bombast. Een heuse aanwinst, deze plaat, maar te onsamenhangend om het tot een van de toppers van dit jaar uit te roepen.

3 Reacties to “Muziek: Los zand met pareltjes ertussen”

  1. Anoniem 16 juli 2007 bij 20:15 #

    Ondanks dat handel alleen niet zaligmakend is, helpt het ontwikkelingslanden niet veel als ze maar heel weinig krijgen voor hun grondstoffen en landbouwproducten.
    Een stap in de goede richting is fair trade.
    Het is namelijk een gelijkwaardige manier van omgaan met boeren in ontwikkelingslanden: zij leveren een kwalitatief goed en milieuvriendelijk geproduceerd product en ze krijgen een eerlijke prijs, waarmee ze ook de dokter en het schoolgeld van hun kinderen kunnen betalen. Hierdoor kunnen de boeren zichzelf uit hun armoede halen.
    De wereldwinkels en veel supermarkten verkopen gelukkig fair trade chocola, tropisch fruit, thee, koffie, rijst, wijn etc.
    Uiteindelijk zou het natuurlijk beter zijn als de handelsregels veel minder in het voordeel van het Westen zouden zijn, maar dat lijkt me niet op korte termijn gebeuren.

  2. Martin Visser 17 juli 2007 bij 16:28 #

    helemaal met je eens. alleen is dat politieke debat over handelsbarrières in de praktijk hondsingewikkeld. want er zijn zoveel belangen mee gemoeid. het in een klap opheffen van de barrières is heel slecht voor Europese boeren. maar ja, ooit moet het toch gebeuren.

  3. lauratser de patser 10 oktober 2007 bij 09:51 #

    WAU! Wat interessant.. Ik heb he t niet gelezen maar het moet interessant zijn.
    groetjes!!

Plaats een reactie