Regisseur Stephen Frears
Hoofdrollen Hellen Mirren, Michael Sheen
Jaar 2006
Genre Drama/Satire
En? 8
Wat gebeurde er in de week na het dodelijke ongeluk van prinses Diana op 31 augustus 1997 achter de schermen van het Britse koningshuis? Hoe reageerden koningin Elisabeth II en prins Charles op haar plotselinge dood? Waarom liet het koningshuis een week lang niets van zich horen, terwijl de pers en de Britse burgers over dat stilzwijgen steeds bozer en bozer werden? Welke rol had de jonge premier Tony Blair daarin?
De eind vorig jaar uitgekomen film The Queen geeft een antwoord op al die vragen. De beelden van de gecrashte auto van Diana en Dodi Al-Fayed, van de bloemenzee voor Buckingham Palace, van de speech van Diana’s broer en van de treurende mensenmassa zijn overbekend. Naar wat zich achter de schermen afspeelde kon je alleen maar raden. Regisseur Stephen Frears doet een overtuigende gooi naar wat niemand precies kan weten, namelijk het machtspel tussen Elisabeth en Blair met als inzet de manier waarop op de massaemotie moet worden gereageerd. Warm en invoelend, zoals Blair deed? Of koel en ingetogen, zoals de koningin voorstond?
Actric Hellen Mirren is een prachtige queen, stijf, koel, afstandelijk, introvert, maar ook scherp en soms zelfs emotioneel. Het is altijd een hele toer om dergelijk bekende mensen te spelen. Maar Mirren doet het origineel snel vergeten en daardoor kan je vanaf het begin helemaal opgaan in dit verfilmde stukje moderne historie. Tony Blair, gespeeld door Michael Sheen, is wat karikaturaler maar is overtuigend genoeg.
Knap is dat Frears geen eendimensionale film heeft gemaakt. Aanvankelijk lijkt Elisabeth dan wel een gevoelloos monster, maar Frears maakt ook duidelijk in welk dilemma ze verkeert. Uiteindelijk wordt het haar niet heel zwaar aangerekend dat ze na al die jaren op de troon de Britse burger niet meer helemaal begrijpt. Uiteindelijk had ze natuurlijk ook gelijk dat de reactie op Diana’s dood een vorm van massahysterie was. Maar de politicus Blair weet beter hoe beeldvorming werkt en voert dan ook voorzichtig de druk op Elisabeth op om een meer gevoelige kant publiekelijk te laten zien.
The Queen is een zeer onderhoudende en intrigerende film over een overbekend verhaal, waarvan zelfs de afloop al bekend is. Desondanks is het prachtig om de spanningen tussen koningshuis en premier te volgen en te zien hoe heel langzamerhand Elisabeth tot het inzicht komt dat van haar een andere, modernere aanpak wordt verlangd. Tegelijk krijg je inzicht in de archaïsche manier waarop dat koningshuis functioneert en welke mores en codes daarbij komen kijken. Ik was al niet zo’n fan van de monarchie, na deze film is mijn republikeinse hart alleen maar harder gaan kloppen.
Martin Visser 
Plaats een reactie